15 زیرا دل این قوم سخت شده،گوشهایشان سنگین گشته،و چشمان خود را بستهاند،مبادا با چشمانشان ببینند،و با گوشهایشان بشنوندو در دلهای خود بفهمندو بازگشت کنند و من شفایشان بخشم.“
16 امّا خوشا به حال چشمان شما که میبینند و گوشهای شما که میشنوند.
17 آمین، به شما میگویم، بسیاری از انبیا و پارسایان مشتاق بودند آنچه را شما میبینید، ببینند و ندیدند، و آنچه را شما میشنوید، بشنوند و نشنیدند.
18 «پس شما معنی مَثَل برزگر را بشنوید:
19 هنگامی که کسی کلام پادشاهی آسمان را میشنود امّا آن را درک نمیکند، آن شَریر میآید و آنچه را در دل او کاشته شده، میرباید. این همان بذری است که در راه کاشته شد.
20 و امّا بذری که بر زمین سنگلاخ افتاد کسی است که کلام را میشنود و بیدرنگ آن را با شادی میپذیرد،
21 امّا چون در خود ریشه ندارد، تنها اندک زمانی دوام میآورَد. وقتی به سبب کلام، سختی یا آزاری بروز میکند، در دم میافتد.