4 امّا بگذارید پایداری کار خود را به کمال رساند تا بالغ و کامل شوید و چیزی کم نداشته باشید.
5 اگر از شما کسی بی‌بهره از حکمت است، درخواست کند از خدایی که سخاوتمندانه و بدون ملامت به همه عطا می‌کند، و به وی عطا خواهد شد.
6 امّا با ایمان درخواست کند و هیچ تردید به خود راه ندهد، زیرا کسی که تردید دارد، چون موج دریاست که با وزش باد به هر سو رانده می‌شود.
7 چنین‌کس نپندارد که از خداوند چیزی خواهد یافت،
8 زیرا شخصی است دو دل و در تمامی رفتار خویش ناپایدار.
9 برادرِ حقیر به منزلت والای خود فخر کند،
10 امّا ثروتمند به حقارت خود، زیرا همچون گُلِ صحرا در گذر است.