7 خداوند فقیر می‌سازد و غنی می‌گرداند؛پست می‌سازد و برمی‌افرازد.
8 بینوا را از خاک بر پا می‌دارد،و نیازمند را از مَزبَله برمی‌گیردتا آنان را با امیران نشانَد،و وارث کُرسی جلال گردانَد.زیرا ستونهای زمین از آنِ خداوند است،و جهان را بر آنها قرار داده است.
9 «او قدمهای سرسپردگانِ خود را پاس می‌دارد،اما شریران در تاریکی خاموش خواهند شد،زیرا انسان به نیروی خود چیره نخواهد گشت.
10 آنان که با خداوند دشمنی می‌ورزند، در هم خواهند شکست؛او از آسمان بر ایشان رعد خواهد فرستاد.خداوند بر کَرانهای زمین داوری خواهد کرد؛او پادشاهِ خود را نیرو خواهد بخشیدو شاخ مسیح خود را بر خواهد افراشت.»
11 پس اِلقانَه به خانۀ خود در رامَه بازگشت، اما آن پسر در حضور عیلیِ کاهن، خداوند را خدمت می‌کرد.
12 پسران عیلی مردانی فرومایه بودند و خداوند را نمی‌شناختند.
13 کاهنان با مردم بدین روال رفتار می‌کردند که هرگاه کسی قربانی تقدیم می‌کرد، در حین پخته شدن گوشت قربانی، خدمتکارِ کاهن با چنگالی سه دندانه در دست خویش می‌آمد