10 محبّتی كه من از آن سخن میگویم، محبّت ما نسبت به خدا نیست، بلكه محبّت خدا نسبت به ماست. محبّتی كه باعث شد او پسر خود را به عنوان كفّارهٔ گناهان ما به جهان بفرستد.
11 ای عزیزان، اگر محبّت خدا به ما چنین است، ما نیز باید یكدیگر را دوست بداریم.
12 هیچکس هرگز خدا را ندیده است، امّا اگر ما یكدیگر را دوست بداریم، خدا در ما زندگی میکند و محبّت او در ما به كمال میرسد.
13 چگونه میتوانیم بدانیم که خدا در ماست و ما در خدا؟ از اینكه او روح خود را به ما بخشیده است!
14 ما خود دیدهایم و شهادت میدهیم كه خدای پدر، پسر خود را فرستاد تا نجاتدهندهٔ عالم باشد
15 و هرکه اقرار كند كه عیسی پسر خداست، خدا در اوست و او در خدا.
16 ما از محبّت خدا نسبت به خود آگاهیم و به آن اطمینان داریم. خدا محبّت است و هرکه با محبّت زندگی میکند، در خدا ساكن است و خدا در او.