4 من آن نامه را با قلبی بسیار اندوهگین و پریشان و با اشکهای فراوان به شما نوشتم. منظورم رنجانیدن شما نبود بلكه میخواستم شما را از محبّت خاصّی كه به شما دارم خاطرجمع سازم.
5 اگر كسی در میان شما باعث رنجش و اندوه شده است، نه فقط مرا رنجانیده است، بلكه تا حدّی همهٔ شما را نیز! (در این مورد نمیخواهم بیش از حد سختگیری كنم.)
6 تنبیهی كه اكثر شما نسبت به شخص مقصّر روا داشتید برای او كافی است.
7 پس اكنون شما باید او را ببخشید و دلداری دهید مبادا غم و اندوه زیاد، او را از پای درآورد.
8 بنابراین من از شما خواهش میکنم كه محبّت خود را دوباره به او ثابت كنید.
9 زیرا من آن نامه را نوشتم تا شما را آزمایش كنم. من میخواستم ببینم كه آیا در هر موردی از تعالیم من اطاعت میکنید یا خیر.
10 هرگاه شما كسی را ببخشید من نیز او را میبخشم و اگر لازم باشد كه من هم او را ببخشم، باید بگویم كه من او را در حضور مسیح و بهخاطر شما بخشیدهام.