7 امّا وظیفهٔ کهانت، تنها مسئولیّت تو و پسرانت میباشد و فقط شما باید امور مربوط به قربانگاه و مقدّسترین مکان را انجام دهید. مقام کهانت، هدیهٔ خاصی است که به شما دادهام و اگر هرکس دیگری، به لوازم مقدّس نزدیک شود، کشته خواهد شد.»
8 خداوند به هارون فرمود: «مسئولیّت تمام هدایایی را که قوم اسرائیل برای من میآورند و همهٔ اشیایی را که وقف من میکنند، به عهدهٔ تو و پسرانت میگذارم. این یک قانون ابدی است.
9 از بین تمام هدایای مقدّسی که بر قربانگاه سوزانده نمیشوند، این هدایا متعلّق به شماست: هدیههای آردی، قربانیهای گناه و قربانیهای جبران خطا. هرآنچه که به من تقدیم میشود، مقدّس است و به تو و پسرانت تعلّق میگیرد.
10 اینها را باید در مکانی مقدّس بخورید و تنها افراد ذکور حق خوردن آنها را دارند.
11 «همچنین همهٔ هدایای مخصوص دیگری که قوم اسرائیل به من تقدیم میکنند، من آنها را به شما و پسران و دختران شما، به عنوان سهم دایمی میدهم و همهٔ اعضای خانوادهٔ شما درصورتیکه ناپاک نباشند، میتوانند آنها را بخورند.
12 «بهترین روغن، بهترین شراب و غلّه و میوههای نوبری را که به خداوند تقدیم میکنند، به شما میدهم.
13 میوههای نوبری که از زمینهای آنها به خداوند تقدیم میشود، به شما تعلّق خواهد داشت و هرکس از اعضای خانوادهٔ شما که ناپاک نباشد، میتواند از آن بخورد.