3 هرگاه دختری که هنوز، در خانهٔ پدر خود میباشد، برای خداوند نذر کند و یا تعهّدی نماید،
6 اگر زنی پیش از ازدواج نذر کرده و یا نسنجیده تعهّدی کرده باشد
7 و بعداً شوهرش از نذر او آگاه شود و در همان روزی که شنید، به زن چیزی نگوید، نذر او به گردنش باقی میماند.
8 امّا اگر شوهرش او را از نذر و یا قولی که داده است منع کند، آنگاه مجبور نیست که نذر خود را ادا نماید و خداوند او را میبخشد، زیرا شوهرش با نذر او مخالفت کرده است.
9 اگر زنی که بیوه است و یا طلاق داده شده باشد، نذر کند و یا تعهّدی نماید، باید به پیمان خود وفا کند.
10 هرگاه زنی که شوهر کرده باشد و در خانهٔ شوهر خود نذر کند
11 و شوهرش آگاه شود و چیزی نگوید، باید نذر خود را ادا کند و هر تعهّدی که کرده است، باید آن را انجام دهد.