2 زیرا هر گاه کلامی که بوساطت فرشتگان گفته شد برقرار گردید، بقسمی که هر تجاوز وتغافلی را جزای عادل میرسید،
3 پس ما چگونه رستگار گردیم اگر از چنین نجاتی عظیم غافل باشیم؟ که در ابتدا تکلم به آن از خداوند بود و بعدکسانی که شنیدند، بر ما ثابت گردانیدند؛
4 درحالتی که خدا نیز با ایشان شهادت میداد به آیات و معجزات و انواع قوات و عطایای روحالقدس برحسب اراده خود.
5 زیرا عالم آیندهای را که ذکر آن را میکنیم مطیع فرشتگان نساخت.
6 لکن کسی در موضعی شهادت داده، گفت: «چیست انسان که او را بخاطرآوری یا پسر انسان که از او تفقد نمایی؟
7 او را ازفرشتگان اندکی پستتر قرار دادی و تاج جلال واکرام را بر سر او نهادی و او را بر اعمال دستهای خود گماشتی.
8 همهچیز را زیر پایهای اونهادی.» پس چون همهچیز را مطیع او گردانید، هیچچیز را نگذاشت که مطیع او نباشد. لکن الان هنوز نمی بینیم که همهچیز مطیع وی شده باشد.