2 احمق از فطانت مسرور نمی شود، مگر تاآنکه عقل خود را ظاهر سازد.
3 هنگامی که شریر میآید، حقارت هم میآید، و با اهانت، خجالت میرسد.
4 سخنان دهان انسان آب عمیق است، وچشمه حکمت، نهر جاری است.
5 طرفداری شریران برای منحرف ساختن داوری عادلان نیکو نیست.
6 لبهای احمق به منازعه داخل میشود، ودهانش برای ضربها صدا میزند.
7 دهان احمق هلاکت وی است، و لبهایش برای جان خودش دام است.
8 سخنان نمام مثل لقمه های شیرین است، و به عمق شکم فرو میرود.