1 ای پسر من، به حکمت من توجه نما، و گوش خود را به فطانت من فراگیر،
2 تاتدابیر را محافظت نمایی، و لبهایت معرفت رانگاه دارد.
3 زیرا که لبهای زن اجنبی عسل رامی چکاند، و دهان او از روغن ملایم تر است.
4 لیکن آخر او مثل افسنتین تلخ است و برنده مثل شمشیر دودم.
5 پایهایش به موت فرو میرود، وقدمهایش به هاویه متمسک میباشد.
6 به طریق حیات هرگز سالک نخواهد شد. قدمهایش آواره شده است و او نمی داند.