3 اكنون این ایمانداران را نزد شما میفرستم و برای اینکه تعریفی كه ما از شما كردهایم سخنان پوچ نباشد، همانطور كه من به ایشان قول داده بودم، آمادهٔ كمک به آنها باشید.
4 وگرنه، اگر اهالی مقدونیه همراه من بیایند و ببینند كه پس از آنهمه اعتمادی كه به شما داشتم، شما آمادهٔ كمک نیستید، ما در مقابل آنها شرمنده خواهیم شد تا چه رسد به شما!
5 پس لازم دانستم كه این ایمانداران را وادار كنم كه قبل از من نزد شما بیایند و هدایای شما را كه وعده كرده بودید، قبلاً آماده سازند تا وقتی من به آنجا برسم آن اعانه آماده باشد و معلوم شود كه بخشش شما از روی میل بوده است و نه به اجبار.
6 بهیاد داشته باشید: کسیکه بذر كم بكارد محصول كم درو خواهد كرد و آنکه دانهٔ بسیار بكارد محصول فراوان درو خواهد نمود.
7 پس هركس باید مطابق آنچه در دل خود تصمیم گرفته است، بدهد و نه از روی بیمیلی و اجبار، زیرا خدا كسی را دوست دارد كه با شادی میبخشد.
8 و او قادر است كه هر نوع بركتی را به شما عطا فرماید تا همیشه به اندازهٔ كفایت و حتّی بیش از آن داشته باشید تا بتوانید با سخاوتمندی در امور خیر و نیكو بذل و بخشش كنید.
9 چنانکه كتابمقدّس میفرماید:«او با سخاوت به نیازمندان میبخشدو خیرخواهی او تا به ابد باقی است.»