3 ای دوستان عزیز، بسیار مشتاق بودم دربارهٔ نجاتی كه همهٔ ما با هم در آن شریک می‌باشیم به شما بنویسم، امّا ناگهان احساس كردم كه باید شما را تشویق كنم تا از ایمانی كه خدا یک‌بار برای همیشه به مقدّسین خود عطا كرده است، دفاع نمایید.
4 زیرا عدّه‌ای مخفیانه به میان ما راه یافته‌اند. این اشخاص خداناشناس، فیض خدای ما را بهانه‌ای برای فساد اخلاقی خود قرار می‌دهند و یگانه مولا و خداوند ما، مسیح را منكر می‌شوند. کتاب‌مقدّس مدّتها پیش محکومیّت آنها را پیش‌بینی كرده بود و آن امروز واقع شده است.
5 اگرچه شما این حقیقت را خوب می‌دانید، باز هم می‌خواهم یادآور شوم كه خداوند با وجود آنكه قوم اسرائیل را به سلامتی از مصر بیرون آورد، بعدها آن كسانی را كه ایمان نداشتند، نابود ساخت.
6 همچنین خدا فرشتگانی را كه مقام والای خود را حفظ نكردند و مكان اصلی خود را ترک نمودند، تحت ظلمت و در زنجیرهای ابدی نگاه داشته است تا در روز داوری محكوم شوند.
7 همین‌طور شهرهای سدوم و غموره و شهرهای مجاور آنها كه خود را به زناكاری و انحرافات جنسی تسلیم كردند و اكنون به عنوان عبرت در آتش جاودانی مجازات می‌شوند.
8 وضع این اشخاص هم امروز همین‌طور است. رؤیاها و خوابهایی می‌بینند كه آنها را به آلوده ساختن بدنهایشان وادار می‌کند. هیچ‌یک از مراجع قدرت را قبول ندارند و به موجودات سماوی اهانت می‌کنند.
9 در حالتی كه حتّی میكائیل، رئیس فرشتگان، وقتی بر سر نعش موسی با ابلیس مجادله می‌کرد، جرأت نداشت او را با اهانت محكوم سازد، بلكه فقط گفت: «خداوند تو را سرزنش كند.»