6 اسیران با طعنه و تمسخر به بابلیها میگویند: «وای بر شما! زیرا آنچه را که مال شما نیست میگیرید و به دارایی خود میافزایید؛ تا به کی مردم را مجبور میسازید تا بیشتر از آنچه که بدهکار هستند به شما بپردازند؟»
7 آیا کسانیکه به شما بدهکار هستند ناگهان برنخواهند خاست و شما را به وحشت نخواهند انداخت و شما را غارت نخواهند کرد؟
8 چون شما قومها را غارت کردهاید، پس بازماندگان آنها شما را غارت میکنند، زیرا شما مرتکب قتل شدید و ظلم و ستم را بر روی زمین رواج دادید و شهرها و ساکنان آنها را از بین بردید.
9 وای به حال شما که از راه شرارت برای خود ثروت اندوختهاید تا خود و خانوادهتان در رفاه و آسایش زندگی کنید و از خطر و بلا در امان باشید.
10 نقشههای شوم شما باعث رسوایی خودتان میشوند. شما با نابود کردن مردم، مرگ و نیستی را برای خود میآورید.
11 حتّی سنگهای دیوار و تیرهای سقف خانهتان برضد شما فریاد برمیآورند.
12 وای بر شما که شهرها و روستاهای خود را با غارت و ریختن خون مردم، میسازید.