11 از نور تیرهایت و از پرتو نیزه‌های درخشانتآفتاب و مهتاب ایستادند.
12 با قهر و غضب، جهان را پیمودی و با خشم،اقوام دنیا را پایمال کردی.
13 برای نجات قوم خود شتافتیو پادشاه برگزیده‌ات را نجات دادی.رهبرِ شریران را نابود کردیو پیروانشان را بکلّی از بین بردی.
14 جنگجویان دشمن مانند گردباد آمدندتا ما را پراکنده کنندو می‌خواستند که مردم مسکین را از بین ببرند، امّا تیرهای تو سر آنها را شکافت.
15 با اسبانت، دریاو آبهای خروشان را پایمال نمودی.
16 وقتی اینها را می‌شنوم،از ترس بدنم تکان می‌خورد و لبهایم می‌لرزند.اندامم سست می‌شودو پاهایم به لرزه می‌آیند.در انتظار روزی هستمکه خدا آن مردمی را که ما را مورد حمله قرار دادند مجازات کند.
17 هرچند درخت انجیر شکوفه نیاوردو انگور در تاک نروید،محصول زیتون از بین برودو کشتزارها غلّه بار نیاورند،گلّه‌ها در چراگاه تلف شوندو طویله‌ها از رمه خالی بمانند،