1 ای لبنان، دروازه‌هایت را بازکنتا آتش، درختان سدر تو را بسوزاند.
2 ای درختان صنوبر گریه کنید،زیرا درختان سدر همه افتاده‌اند.آن درختان با شکوه نابود شده‌اند!ای درختان بلوط باشان زاری کنید،زیرا جنگل عظیم از بین رفته است.
3 گریه حاکمان را بشنوید،زیرا که حشمت و جلال آنها نابود شده است.غرّش شیرها را بشنوید،چون جنگلهای اردن نابود شده‌اند.
4 خداوند، خدایم به من فرمود: «شبان گوسفندانی شو که بزودی باید سرشان بریده شوند.
5 کسانی‌که گوسفندان را می‌خرند و می‌کشند، مجازات نمی‌شوند. آنانی که آنها را می‌فروشند می‌گویند: 'خدا را شکر، ثروتمند شدیم.' حتّی شبانهای خودشان هم، بر آنها رحم نمی‌کنند.»
6 خداوند فرمود: «دیگر بر مردم روی زمین رحم نخواهم کرد، بلکه کاری می‌کنم که آنها به دست همسایگان و پادشاهان بیفتند. این پادشاهان، زمین را ویران می‌کنند و من مانع آنها نمی‌شوم.»
7 تاجرانی که گوسفندان را خرید و فروش می‌کنند مرا به عنوان شبان گوسفندانی که قرار بود سرشان بریده شوند، استخدام کردند. پس من دو عصا در دست گرفتم، یکی را رحمت نامیدم و دیگری را اتّحاد و گلّه را چرانیدم.