15 هرکسی که از کنار تو می‌گذرد،با حالت تمسخر سر خود را تکان می‌دهد و می‌گوید:«آیا این همان شهری نیست که با زیبایی کامل خود، محبوبترین شهر جهان و مایهٔ خوشی همهٔ مردم بود؟»
16 تمام دشمنانت تو را مسخره می‌کنندو با نفرت به تو نگاه می‌کنند و می‌گویند:«منتظر چنین روزی بودیم، اینک ببینید که چطور نابودش کردیم.»
17 خداوند آنچه را که سالها پیش اراده فرموده بود، انجام داد.ما را با بی‌رحمی نابود کردو دشمنان ما را بر ما پیروز گردانید و آنها را از شکست ما خوشحال ساخت.
18 ای اورشلیم بگذار تا دیوارهایت با صدای بلند در حضور خداوند گریه کنند!شب و روز سیلاب اشک از دیده جاری سازیدو از گریه و اندوه دست برندارید.
19 نیمه شب برخیزید و غم و دردِ دلتان را مثل آب به حضور خداوند بریزید.برای کودکانی که در جاده‌ها از گرسنگی، بی‌حال افتاده‌اند، دست دعا بلند کنید.
20 خداوندا، چرا با ما این چنین رفتار می‌کنی؟زنها، کودکان نازپروردهٔ خود را می‌خورند.کاهنان و انبیا در خانهٔ تو به قتل رسیده‌اند.
21 پیر و جوان در کوچه‌ها در خاک و خون می‌غلطند.دوشیزگان و مردان جوان با شمشیر کشته شده‌اند.در روز غضبت، همه را کشتی و بر آنها رحمی نکردی.