17 خداوند آنچه را که سالها پیش اراده فرموده بود، انجام داد.ما را با بی‌رحمی نابود کردو دشمنان ما را بر ما پیروز گردانید و آنها را از شکست ما خوشحال ساخت.
18 ای اورشلیم بگذار تا دیوارهایت با صدای بلند در حضور خداوند گریه کنند!شب و روز سیلاب اشک از دیده جاری سازیدو از گریه و اندوه دست برندارید.
19 نیمه شب برخیزید و غم و دردِ دلتان را مثل آب به حضور خداوند بریزید.برای کودکانی که در جاده‌ها از گرسنگی، بی‌حال افتاده‌اند، دست دعا بلند کنید.
20 خداوندا، چرا با ما این چنین رفتار می‌کنی؟زنها، کودکان نازپروردهٔ خود را می‌خورند.کاهنان و انبیا در خانهٔ تو به قتل رسیده‌اند.
21 پیر و جوان در کوچه‌ها در خاک و خون می‌غلطند.دوشیزگان و مردان جوان با شمشیر کشته شده‌اند.در روز غضبت، همه را کشتی و بر آنها رحمی نکردی.
22 تو دشمنانم را دعوت کردی و آنها مثل کسانی‌که در جشن‌ها جمع می‌شوند، آمدند و از هر طرف مرا به وحشت انداختند.در هنگام خشم تو، کسی نتوانست جان سالم بدر ببرد.آنها فرزندان مرا کشتند، آنانی را که محبّت نمودم و پرورش دادم.