27 چه نیکوست که در هنگام جوانی صبر و تحمّل را بیاموزیم.
28 وقتی گرفتار مصیبتی از جانب خداوند میشویم، باید خاموش و تنها بنشینیم؛
29 و در حضور خداوند به خاک بیافتیم، شاید هنوز امیدی باقی باشد.
30 وقتی کسی بخواهد ما را بزند، صورت خود را جلو بیاوریم و وقتی به ما اهانت میکنند، تحمّل کنیم.
31 زیرا خداوند ما را برای همیشه ترک نمیکند.
32 هرچند خداوند غم و اندوه را بر سر ما بیاورد، ولی از روی محبّت سرشار خود بر ما رحمت خواهد کرد.
33 خداوند از غم و اندوه ما خشنود نمیگردد.