1 خداوند را دیدم که در کنار قربانگاه ایستاده بود و فرمود: «سر ستونهای معبد بزرگ را بشکن تا بنای آن به لرزه آید و سقف آن بر سر مردم فرو ریزد. کسانی را که زنده بمانند با شمشیر می‌کشم. هیچ‌کسی نمی‌تواند فرار کند و جان سالم بدر ببرد.
2 حتّی اگر به دنیای مردگان هم بروند، از دست من رهایی نمی‌یابند و اگر به آسمان صعود کنند، آنها را پایین می‌آورم.
3 اگر در کوه کرمل پنهان شوند، به سراغشان می‌روم و آنها را پیدا می‌کنم. اگر از نظر من در اعماق دریا مخفی شوند، هیولای دریایی را می‌فرستم تا آنها را بگزد.
4 حتّی اگر به اسارت بروند، به شمشیر فرمان خواهم داد تا آنها را در آنجا بکشد. من قصد مجازات آنها را دارم نه اینکه آنها را کمک کنم.»
5 خداوند، خدای متعالوقتی زمین را لمس کند،زمین گداخته می‌شود و ساکنان آن ماتم می‌گیرند.تمام زمین مانند رود نیل بالا می‌آید و دوباره فرو می‌نشیند.
6 آن کسی‌که خانهٔ خود را در آسمانها بنا کردهو گنبد آسمان را بر فراز زمین قرار داده است.آبهای دریا را جمع می‌کندو آنها را بر زمین می‌باراند،نامش خداوند است.