12 وقتیکه مردم اسرائیل این را شنیدند، همگی در شیلوه جمع شدند تا با آنها جنگ کنند.
19 اگر سرزمین شما مکان ناپاک برای عبادت است، پس بیایید به سرزمین خداوند، در جایی که خیمه اوست، جایی را برای خود انتخاب کنید. با ساختن قربانگاهی دیگر برضد خداوند و برضد ما قیام نکنید.
20 آیا به یاد دارید که عخان پسر زارح نخواست طوری که خداوند امر فرموده بود، چیزهای حرام را از بین ببرد. تنها عخان بهخاطر گناه خود هلاک نشد، بلکه تمام قوم اسرائیل به غضب خداوند گرفتار شدند.»
21 مردم رئوبین، جاد و نصف طایفهٔ منسی به رؤسای طایفههای بنیاسرائیل جواب دادند:
22 «خدای قادر مطلق و خداوند متعال میداند که چرا ما این کار را کردیم و میخواهیم شما هم بدانید که اگر این کار ما نافرمانی از خداوند و یا نقصی در ایمان ما باشد، شما حق دارید ما را زنده نگذارید.
23 یا اگر این قربانگاهی را که برای قربانی سوختنی و آردی و قربانی سلامتی ساختهایم، بیاطاعتی از فرمان خداوند باشد، خداوند خودش از ما انتقام بگیرد.
24 امّا اینطور نیست. این کار ما به این سبب بود که میترسیدیم در آینده، فرزندان شما به فرزندان ما بگویند: شما حق ندارید که خدای اسرائیل را بپرستید