2 پنج تن از آنان دانا و پنج تن دیگر نادان بودند.
3 باکرههای نادان چراغهای خود را برداشتند، امّا روغن با خود نبردند.
4 ولی دانایان، با چراغهای خود ظرفهای پر از روغن نیز بردند.
5 چون آمدن داماد به درازا کشید، چشمان همه سنگین شده، به خواب رفتند.
6 در نیمههای شب، صدای بلندی به گوش رسید که میگفت: ”داماد میآید! به پیشواز او بروید!“
7 آنگاه همۀ باکرهها بیدار شدند و چراغهای خود را آماده کردند.
8 نادانان به دانایان گفتند: ”قدری از روغن خود به ما بدهید، چون چراغهای ما رو به خاموشی است.“