3 «گوش فرا دهید! روزی برزگری برای بذرافشانی بیرون رفت.
4 چون بذر می‌پاشید، برخی در راه افتاد و پرندگان آمدند و آنها را خوردند.
5 برخی دیگر بر زمین سنگلاخ افتاد که خاک چندانی نداشت. پس زود سبز شد، چرا که خاک کم‌عمق بود.
6 امّا چون خورشید برآمد، همه سوخت و خشکید، زیرا ریشه نداشت.
7 برخی نیز میان خارها افتاد. خارها نمو کرده، آنها را خفه کردند و ثمری از آنها برنیامد.
8 امّا بقیۀ بذرها بر زمینِ نیکو افتاد و جوانه زده، نمو کرد و بار آورده، زیاد شد، بعضی سی، بعضی شصت و بعضی حتی صد برابر.»
9 سپس گفت: «هر که گوش شنوا دارد، بشنود.»