16 خواهند گفت:«دریغ، دریغ! ای شهر بزرگ،پوشیده در پارچه‌های نفیس ارغوان و سرخ،رخشنده در برق طلا و جواهر و مروارید!
17 یک ساعته ثروت سرشار تو تباهی گرفته است.»و هر ناخدای کشتی و هر آن کسان که با کشتی سفر می‌کنند، چه دریانوردان و چه کسانی که از راه دریا معاش می‌کنند، دورادور خواهند ایستاد.
18 و چون دود آتشی را می‌بینند که او را می‌سوزاند، فریاد سر می‌دهند که: «هرگز آیا شهری چون این شهرِ بزرگ در جهان بوده است؟»
19 و خاک بر سر می‌کنند و گریان و ماتمزده فریاد برمی‌آورند که:«دریغ، دریغ! ای شهر بزرگ،شهری که همۀ کشتی‌داران، از دولت او ثروت اندوختند،اینک یک ساعته ویران شده است!
20 ای آسمان بر او شادی کن!شادی کنید ای مقدسین و رسولان و انبیا!زیرا خدا دادِ شما را از او ستانده است.»
21 آنگاه فرشته‌ای نیرومند، پاره‌سنگی همچندِ آسیابْ‌سنگی بزرگی برگرفت و به دریا افکند و گفت:«این‌گونه سخت و بی‌امان فرو افکنده خواهد شد، بابِل، آن شهر بزرگ،تا دیگر نشانی از او هرگز یافت نشود.
22 دیگر نه نوای چنگ‌نوازان و مطربانهرگز از تو به گوش خواهد رسید،و نه نوای نی‌زنان و شیپورنوازان.دیگر هیچ صنعتگری از هیچ صنفیدر تو هرگز یافت نخواهد شد.و دیگر صدای هیچ آسیاییدر تو هرگز شنیده نخواهد شد؛