1 نان خود را بر آبها بفرست،زیرا پس از روزهای بسیار آن را باز خواهی یافت.
2 قسمتی به هفت، بلکه به هشت تن بده،زیرا نمیدانی چه بلایی بر زمین واقع تواند شد.
3 اگر ابرها پر از باران باشند،آن را بر زمین خالی خواهند کرد؛خواه درختی به سوی جنوب بیفتد خواه شمال،در همانجا که افتاده است، خواهد ماند.
4 آن که به باد نگاه میکند نخواهد کاشت،آن که به ابرها مینگرد نخواهد دروید.
5 چنانکه طریق باد را نمیدانی،و نه این را که چگونه استخوانها در رَحِمِ زن آبستن شکل میگیرد،عمل خدا را نیز که سازندۀ همه چیز است،درک نتوانی کرد.
6 بامدادان بذر خود را بِکار،و شامگاهان دست خود را باز مدار.زیرا نمیدانی کدام ثمر خواهد داد، این یا آن،یا آنکه هر دو به یکسان نیکو خواهد بود.