1 پس آفرینندۀ خود را در روزهای جوانی‌ات به یاد آور، پیش از آنکه روزهای بلا فرا رسد، و سالهایی بیاید که بگویی: «مرا از اینها لذتی نیست»؛
2 پیش از آنکه آفتاب و نور و ماه و ستارگان به تاریکی گرایند، و ابرها پس از باران بازگردند؛
3 آنگاه که محافظانِ خانه لرزان شوند،و پهلوانان سر خم کنند؛آنگاه که آسیاب‌کنندگان از فرطِ کم‌شماری از کار بازایستند،و دیدگانِ آنان که از پنجره می‌نگرند کم‌سو شود؛
4 آنگاه که درها در خیابان بسته شود،و صدای آسیاب خفیف گردد؛آنگاه که آدمی از صدای پرندگان برخیزد،اما آهنگ نغمه‌سرایان شنیده نشود؛