2 خداوندا، تا به کی فریاد برکشمو تو نشنوی؟یا نزد تو فغان برآرَم که «خشونت!»و نجات ندهی؟
3 چرا ظلم را به من می‌نماییو بر آنم می‌داری که بر تیره‌روزی بنگرم؟هلاکت و خشونت پیش روی من است؛مجادله پدید می‌آید و ستیزه سر برمی‌کشد.
4 از این رو شریعت سست شده استو عدالت هرگز برقرار نمی‌شود.زیرا شریران پارسایان را احاطه می‌کنند؛بنابراین عدالت منحرف می‌شود.
5 «در میان ملل بنگرید و ملاحظه کنید!حیرت نمایید و در شگفت شوید!زیرا در ایام شما کاری می‌کنمکه هرچند آن را به شما بازگویند هرگز باور نخواهید کرد.
6 هان من کَلدانیان را برمی‌افرازم،آن قوم بی‌رحم و بی‌پروا را،که پهنۀ زمین را درمی‌نوردندتا مسکنهایی را که از آن ایشان نیست،به تصرف درآورند.
7 ایشان هولناک و مَهیبند،و قانون و منزلتشان از خودشان است.
8 اسبانشان از یوزپلنگان چالاکترندو از گرگانِ شب وحشی‌تر.سوارانشان به پیش می‌تازند،و از دوردستها سر می‌رسند؛همچون عقاب پرواز می‌کنند،و برای بلعیدن به‌سرعت فرود می‌آیند.