7 «خداوندِ لشکرها چنین می‌فرماید: به راههای خویش نیک بیندیشید!
8 بر فراز کوهها برآمده، چوب بیاورید و این خانه را بنا کنید، تا از آن خشنود شوم و جلال یابم. این است فرمودۀ خداوند.
9 بیش از اینها انتظار داشتید، اما بنگرید که چه اندک حاصل آمد. و آنگاه که همان اندک را به منزل بردید، بر آن دمیدم و بر باد شد. چرا؟ خداوند لشکرها می‌فرماید: به سبب خانۀ من که ویران مانده است، در حالی که شما هر یک به خانۀ خویش مشغولید!
10 از این رو، آسمانها بر فرازتان شبنم را بازداشته‌اند، و زمین نیز محصول خویش را.
11 و من بر زمینها و کوهها خشکسالی فراخوانده‌ام، و نیز بر غلّه و شراب تازه و روغن و بر هر چه زمین می‌رویانَد، و بر انسان و حیوان، و بر تمامی محنت دستها.»
12 آنگاه زَروبابِل فرزند شِئَلتیئیل و یِهوشَع فرزند یِهوصاداق، کاهن اعظم، و تمامی باقیماندگان قوم به صدای یهوه خدای خویش گوش فرا دادند، و به سخنان حَجَّی نبی نیز، زیرا که او را یهوه خدایشان فرستاده بود. و قوم از خداوند ترسیدند.
13 آنگاه حَجَّی، پیام‌آور خداوند، پیام خداوند را به قوم بیان کرده، گفت: «خداوند می‌فرماید: من با شما هستم.»