3 ای که در شکافهای صخره ساکنیو مسکنت بر بلندیهاست،ای که با خود می‌گویی:«کیست که مرا به زمین فرود آوَرَد؟»بدان که تکبر دلت تو را فریفته است.
4 خداوند می‌فرماید:اگرچه همچون عقاب اوج گیریو در میان ستارگان آشیان گزینی،از آنجا تو را فرود خواهم آورد.
5 اگر دزدان بر تو آیندو غارتگران بر تو شبیخون زنند -چه مصیبتی در انتظارت خواهد بود! - آیا تنها به قدرِ کفایت دزدی نخواهند کرد؟اگر انگورچینان بر تو آیند،آیا خوشه‌هایی باقی نخواهند گذاشت؟
6 اما عیسو چگونه غارت شده،و گنجهای نهانش چه‌سان به تاراج رفته است!
7 هم‌پیمانانت جملگی تو را به سرحدّاتت رانده‌اند؛آنان که با تو در صلحند، تو را فریفته و بر تو چیره گشته‌اند؛آنان که نان تو را خورده‌اند پیش رویت دام نهاده‌اند،و تو از آن آگاه نیستی.
8 خداوند می‌فرماید:آیا در آن روز حکیمان را از اَدومو خردمندان را از کوه عیسو نابود نخواهم کرد؟
9 ای تیمان، جنگاورانت هراسان خواهند شد،تا همگی کشته شده، از کوه عیسو منقطع گردند.