1 غزل غزلها که از آنِ سلیمان است.
2 مرا به بوسههای لبانت ببوس،زیرا که عشق تو از شراب نیکوتر است!
3 رایحۀ عطرهایت چه دلانگیز است!نامت همچون عطریست ریخته شده؛شگفت نیست که دوشیزگان دلباختۀ تواند!
4 مرا از پی خود بِکِش؛ بیا تا بدویم!پادشاه مرا به حجلههای خویش درآورده است.تو مایۀ شادی و سرور مایی،و عشق تو را بیش از شراب میستاییم!چه بایسته که مِهر تو چنین بر دلهاست!