20 «پس از آنکه هارون از به جا آوردن کفّاره برای قُدس، خیمۀ ملاقات و مذبح فارغ شد، بز زنده را بیاوَرَد.
21 هارون دو دست خود را بر سر بز زنده بنهد، و بر آن به تمامی تقصیرات بنیاسرائیل و همۀ نافرمانیهایشان، یعنی به تمامی گناهان آنها اعتراف کند. او این همه را بر سر بز بگذارد، و بز را به دست شخصی آماده، به بیابان روانه سازد.
22 بز همۀ تقصیرات ایشان را بر خود به جایی دورافتاده خواهد برد. پس بز را در بیابان رها کند.
23 «سپس هارون به خیمۀ ملاقات داخل شود و جامههای کتان را که هنگام دخول به قُدس پوشیده بود از تن به در آورده، آنها را در آنجا وانهَد.
24 آنگاه در مکانی مقدس بدن خود را به آب غسل داده، جامههای خویش را بر تن کند و بیرون آمده، قربانی تمامسوزِ خود و قربانی تمامسوزِ قوم را تقدیم نماید، و بدینگونه برای خود و قوم کفّاره به جا آوَرَد.
25 سپس چربی قربانی گناه را بر مذبح بسوزاند.
26 آن که بزِ عَزازیل را رها میکند باید جامۀ خود را بشوید و بدن خود را به آب غسل دهد، و آنگاه میتواند به اردوگاه داخل شود.