14 انبیایت رؤیاهای دروغین و باطل برایت دیدند؛آنان گناهانت را نمایان نکردند تا سعادت را به تو بازگردانند،بلکه وحی کاذب و گمراه‌کننده برایت دیدند.
15 رهگذران جملگی بر پشت دست خود می‌زنند،و انگشت به دهان مانده، بر دختر اورشلیم سر تکان می‌دهند، و می‌گویند:«آیا این است شهری کهکمال زیبائی‌اش می‌خواندند،و مایۀ شادمانی تمامی زمین؟»
16 دشمنانت جملگی دهان بر تو گشوده‌اند؛آنان تمسخر کرده، دندانها بر هم می‌فشرندو می‌گویند: «او را فرو بلعیدیم! بَه!این است روزی که انتظارش را می‌کشیدیم؛حال بدان رسیدیم و آن را به چشم می‌بینیم!»
17 خداوند آنچه را قصد نموده بود،به انجام رسانده؛و کلامش را که از دیرباز امر فرموده بود،تحقق بخشیده است.او تو را بی‌ترحم ویران کرده؛او دشمن را بر تو شادمان ساخته،و شاخِ خصمانت را برافراشته است.
18 دل ایشان نزد خداوند فریاد بر‌آورْد.ای دیوار دختر صَهیون،بگذار اشکهایت روز و شبهمچو سیلاب جاری شود!خود را آرامی مده،و دیدگان بر هم مگذار!
19 «شبانگاه، در ابتدای پاسهای شب،برخیز و فریاد برآور!دل خویش را همچون آببه حضور خداوندگار بریز!به‌خاطر جان فرزندانت،دستان خویش را به سوی او برافراز،فرزندانی که بر سر هر کوی و برزناز گرسنگی بیهوش می‌شوند.»
20 خداوندا، بنگر و ملاحظه فرما،که با چه کسی تا کنون چنین کرده‌ای؟آیا سزاست که زنان ثمرۀ رَحِم خود را بخورند؟فرزندانی را که به ناز پرورده‌اند؟آیا سزاست که کاهن و نبیدر قُدسِ خداوندگار کشته شوند؟