17 خداوند آنچه را قصد نموده بود،به انجام رسانده؛و کلامش را که از دیرباز امر فرموده بود،تحقق بخشیده است.او تو را بی‌ترحم ویران کرده؛او دشمن را بر تو شادمان ساخته،و شاخِ خصمانت را برافراشته است.
18 دل ایشان نزد خداوند فریاد بر‌آورْد.ای دیوار دختر صَهیون،بگذار اشکهایت روز و شبهمچو سیلاب جاری شود!خود را آرامی مده،و دیدگان بر هم مگذار!
19 «شبانگاه، در ابتدای پاسهای شب،برخیز و فریاد برآور!دل خویش را همچون آببه حضور خداوندگار بریز!به‌خاطر جان فرزندانت،دستان خویش را به سوی او برافراز،فرزندانی که بر سر هر کوی و برزناز گرسنگی بیهوش می‌شوند.»
20 خداوندا، بنگر و ملاحظه فرما،که با چه کسی تا کنون چنین کرده‌ای؟آیا سزاست که زنان ثمرۀ رَحِم خود را بخورند؟فرزندانی را که به ناز پرورده‌اند؟آیا سزاست که کاهن و نبیدر قُدسِ خداوندگار کشته شوند؟
21 پیر و جوان با همدر کوچه‌ها به خاک درمی‌غلتند؛زنان و مردان جوانمبه دَم شمشیر فرو افتاده‌اند.تو به روز خشمت هلاکشان کردی؛تو بی‌ترحم ایشان را از دم تیغ گذراندی.
22 مانند فرا خواندن مردمان به جشن روز عید،ترسهای مرا از هر سو فرا خواندی؛در روز خشم خداوند،هیچ‌کس جان به در نبرد و زنده نماند؛آنان را که به ناز پرورده و بزرگ کرده بودم،دشمن من هلاک کرد.