8 اما اکنون روی ایشان از دوده سیاه‌تر شده،و در کوچه‌ها شناخته نمی‌شوند؛پوستشان به استخوانهایشان چسبیده،و خشک شده، مانند چوب گردیده است.
9 کشتگانِ دَمِ شمشیر،از قربانیان قحطی کامرواترند،که مصدوم از نبودِ محصول زمین،کاهیده می‌شوند.
10 زنان مهربان به دستان خویشفرزندان خویش را پختند؛که به گاهِ نابودیِ قوم عزیز منخوراک ایشان شدند.
11 خداوند خشم خود را به‌کمال جاری کرده،و غضب آتشینش را فرو ریخته است؛او در صَهیون آتشی برافروخته،که بنیانش را سوزانیده است.
12 پادشاهان جهان باور نمی‌داشتند،و نه هیچ‌یک از ساکنان زمین،که خصم و دشمن به دروازه‌های اورشلیمراه توانند یافت.
13 اما این به سبب گناه انبیایش واقع گردید،و به سبب عِصیان کاهنانش،که خون پارسایان رادر میان شهر ریختند.
14 اکنون همچون کوراندر کوی و بَرزن سرگردانند؛چنان از خون نجس گردیده‌اند،که کسی جامۀ ایشان را لمس نتواند کرد.