8 و گفت: «ای هاجَر! کنیز سارای! از کجا آمده‌ای و به کجا می‌روی؟» گفت: «من از نزد بانویم سارای می‌گریزم.»
9 آنگاه فرشتۀ خداوند به او گفت: «نزد بانوی خویش بازگرد و زیر دست او فروتن باش.»
10 و نیز گفت: «نسل تو را بسیار افزون خواهم کرد چندان که آنها را از کثرت نتوان شمرد.»
11 و فرشتۀ خداوند وی را گفت:«اینک باردار هستی و پسری خواهی زاد؛و او را اسماعیل باید بنامی،زیرا خداوند فریاد مظلومیت تو را شنیده است.
12 او مردی همچون خرِ وحشی خواهد بود؛دست او بر ضد همه، و دست همه بر ضد او خواهد بود،و او جدا از همۀ برادران خویش ساکن خواهد بود.»
13 هاجَر نام خداوند را که با او سخن گفته بود، «تو خدایی هستی که مرا می‌بینی» خواند، زیرا گفت: «آیا براستی در اینجا او را که مرا می‌بیند، دیدم؟»
14 از همین رو، آن چاه، که میان قادِش و بارِد است، ’چاه خدای زنده‌ای که مرا می‌بیند‘ نامیده شد.