9 Chun foréigean a dhéanamha thagann siad go léir;tá dianteas a n‑aghaidheanna mar an ghaoth anoir;cruinníonn siad cimí le chéile mar ghaineamh.
10 Is cine iad a dhéanann fonóid faoi ríthe,agus gáire faoi phrionsaí,agus beag is fiú den uile dhún.Carnann siad cré ina dtimpeallagus gabhann siad seilbh orthu.
11 Ach ansin athraíonn an ghaothagus titeann sí chun suaimhnis.[Déanann sé siúd] dia beag dá neart féin.
12 Nach bhfuil tú ann riamh anall, a Thiarna,A Dhia liom, m'Aon Naofa,nach bhfaigheann bás choíche?Tá an pobal seo ceaptha agat ar son an chirt;chuir tú ar bun é, a charraig,chun díoltas a imirt.
13 Tá do shúile róghlan le bheith ag féachaint ar an olc;ní féidir duit breathnú ar an ansmacht.Cén fáth, mar sin, a ndearcann tú ar nós cuma liom ar lucht an fhillagus a bhfanann tú i do thost nuair a alpann an drochdhuineduine eile atá níos fíréanta ná é féin?
14 Caitheann tú leis an gcine daonna mar éisc na maranó mar phéisteanna gan mháistir.
15 Beireann an pobal seo ar chách le duán;tarraingíonn siad isteach iad lena líon;cruinníonn siad le chéile iad lena saighean;ansin bíonn áthas agus lúcháir orthu.