34 Auditis Esau sermonibus patris, irrugiit clamore magno : et consternatus, ait : Benedic etiam et mihi, pater mi.
35 Qui ait : Venit germanus tuus fraudulenter, et accepit benedictionem tuam.
36 At ille subjunxit : Juste vocatum est nomen ejus Jacob : supplantavit enim me en altera vice : primogenita mea ante tulit, et nunc secundo surripuit benedictionem meam. Rursumque ad patrem : Numquid non reservasti, ait, et mihi benedictionem ?
37 Respondit Isaac : Dominum tuum illum constitui, et omnes fratres ejus servituti illius subjugavi ; frumento et vino stabilivi eum : et tibi post hæc, fili mi, ultra quid faciam ?
38 Cui Esau : Num unam, inquit, tantum benedictionem habes, pater ? mihi quoque obsecro ut benedicas. Cumque ejulatu magno fleret,
39 motus Isaac, dixit ad eum : In pinguedine terræ,et in rore cæli desuper,
40 erit benedictio tua.Vives in gladio, et fratri tuo servies :tempusque veniet, cum excutias et solvas jugum ejus de cervicibus tuis.