5 Eg er vintreet, de er greinene. Om de blir i meg og eg i dykk, då ber de mykje frukt, men skilde frå meg kan de ingen ting gjera.
6 Den som ikkje blir verande i meg, blir kasta ut som ei grein og visnar. Greinene blir samla saman og kasta på elden, og dei brenn.
7 Blir de verande i meg, og blir orda mine verande i dykk, så be om kva de vil, og de skal få det.
8 For ved dette lyser herlegdomsglans om Far min, at de ber mykje frukt og blir mine læresveinar.
9 Som Far har elska meg, har eg elska dykk. Ver i min kjærleik!
10 Held de boda mine, er de i min kjærleik, slik eg har halde boda til Far min og er i hans kjærleik.
11 Dette har eg tala til dykk så mi glede kan vera i dykk og gleda dykkar kan bli fullkomen.