14 Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.
15 Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.
16 Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.
17 Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.
18 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.
19 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.
20 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.