18 Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.
19 Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.
20 Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.
21 Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.
22 Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.
23 Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.
24 Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.