28 Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
29 Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
30 Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
31 Bo Pan na wieki nie odrzuca;
32 Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
33 Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
34 Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;