1 Zaś Dawid wypowiedział WIEKUISTEMU słowa tej pieśni, gdy WIEKUISTY wybawił go z mocy wszystkich jego wrogów, a w szczególności z ręki Saula.
2 Powiedział: WIEKUISTY! Moja Skało, moja Twierdzo, mój Wybawco!
3 Boże! Moja Opoko, w którą wierzę; moja Tarczo i Rogu mojego wybawienia; moja Ucieczko i me Schronisko! Zbawco, który mnie chroni przed przemocą!
4 Wzywam Wielbionego, WIEKUISTEGO, i jestem wybawiony od moich wrogów!
5 Już ogarnęły mnie fale śmierci i zatrwożyły mnie nurty nicości.
6 Męki Krainy Umarłych mnie osnuły i pochwyciły sidła śmierci.
7 Lecz w mej niedoli wzywałem WIEKUISTEGO i wołałem do mojego Boga. Ze Swego Przybytku wysłuchał mojego głosu i me wołanie doszło do Jego uszu.