29 Niech położy na prochu swoje usta może jest jeszcze nadzieja.
30 Niech nadstawi policzki Temu, co go uderza i niech się nasyca hańbą.
31 Gdyż Pan nie odtrąca na wieki.
32 A jeżeli zasmucił znowu się zmiłuje, według pełni Swej łaski.
33 Bo nie ze Swojego serca trapi oraz zasmuca synów ludzkich.
34 Kiedy się pod stopami gnębi wszystkich więźniów ziemi,
35 gdy się uchyla prawo człowieka przed obliczem Najwyższego,