27 не токмо же сия беду приемлет наша часть, еже бы во обличение не приити, но дабы и великия богини артемиды храм ни во чтоже не вменился, имать же разоритися и величество ея, юже вся асиа и вселенная почитает.
28 Слышавше же и бывше исполнени ярости, вопияху глаголюще: велика артемида ефесская.
29 И исполнися град весь мятежа: устремишася же единодушно на позорище, восхищше гаиа и аристарха македоняны, други павловы.
30 Павлу же хотящу внити в народ, не оставляху его ученицы:
31 нецыи же от асийских началник, суще ему друзи, пославше к нему, моляху не вдати себе в позор.
32 Друзии же убо ино нечто вопияху: бе бо собрание смущено, и множайшии от них не ведяху, чесо ради собрашася.
33 От народа же избраша александра, изведшым его иудеем. Александр же, помаав рукою, хотяше отвещати народу.