22 Послушаху же его даже до сего словесе и воздвигоша глас свой, глаголюще: возьми от земли таковаго, не подобает бо ему жити.
23 Вопиющым же им и мещущым ризы и прах возметающым на воздух,
24 повеле тысящник отвести его в полк, рек ранами истязати его, да разумеет, за кую вину тако вопияху нань.
25 И якоже протягоша его вервьми, рече к стоящему сотнику павел: человека римлянина и неосуждена леть ли есть вам бити?
26 Слышав же сотник, приступи к тысящнику, сказа, глаголя: виждь, что хощеши сотворити? человек бо сей римлянин есть.
27 Приступль же тысящник рече ему: глаголи ми, римлянин ли еси ты? Он же рече: ей.
28 Отвеща же тысящник: аз многою ценою наречение жителства сего стяжах. павел же рече: аз же и родихся в нем.