25 И якоже протягоша его вервьми, рече к стоящему сотнику павел: человека римлянина и неосуждена леть ли есть вам бити?
26 Слышав же сотник, приступи к тысящнику, сказа, глаголя: виждь, что хощеши сотворити? человек бо сей римлянин есть.
27 Приступль же тысящник рече ему: глаголи ми, римлянин ли еси ты? Он же рече: ей.
28 Отвеща же тысящник: аз многою ценою наречение жителства сего стяжах. павел же рече: аз же и родихся в нем.
29 Абие убо отступиша от него хотящии его истязати, и тысящник же убояся, разумев, яко римлянин есть, и яко бе его связал.
30 На утрие же, хотя разумети истину, чесо ради оклеветается от иудей, разреши его от уз и повеле приити архиереем и всему собору их: и свед павла, постави (его) пред ними.