10 Мнозе же бывшей распри, бояся тысящник, да не растерзан будет павел от них, повеле воином снити и восхитити его от среды их и вести (его) в полк.
11 В наставшую же нощь представ ему Господь, рече: дерзай, павле: якоже бо свидетелствовал еси яже о мне во Иерусалиме, сице ти подобает и в риме свидетелствовати.
12 Бывшу же дню, сотворше нецыи от иудей совет, закляша себе, глаголюще не ясти ни пити, дондеже убиют павла:
13 бяху же множае четыредесятих сию клятву сотворшии,
14 иже приступльше ко архиереем и старцем, реша: клятвою прокляхом себе ничтоже вкусити, дондеже убием павла:
15 ныне убо вы скажите тысящнику с собором, яко да утре сведет его к вам, аки бы хотяще разумети известнее яже о нем: мы же, прежде даже не приближитися ему, готови есмы убити его.
16 Слышав же сын сестры павловы ков, пришед и вшед в полк, сказа павлу.