3 Рече же в себе приставник дому: что сотворю, яко господь мой отемлет строение дому от мене? копати не могу, просити стыжуся:
4 разумех, что сотворю, да егда отставлен буду от строения дому, приимут мя в домы своя.
5 И призвав единаго когождо от должник господина своего, глаголаше первому: колицем должен еси господину моему?
6 Он же рече: сто мер масла. И рече ему: приими писание твое, и сед скоро напиши пятьдесят.
7 Потом же рече другому: ты же колицем должен еси? Он же рече: сто мер пшеницы. И глагола ему: приими писание твое, и напиши осмьдесят.
8 И похвали господь дому строителя неправеднаго, яко мудре сотвори: яко сынове века сего мудрейши паче сынов света в роде своем суть.
9 И аз вам глаголю: сотворите себе други от мамоны неправды, да, егда оскудеете, приимут вы в вечныя кровы.