16 И сии суть такожде иже на каменных сеемии, иже егда услышат слово, абие с радостию приемлют е:
17 и не имут корения в себе, но привременни суть: таже бывшей печали или гонению словесе ради, абие соблажняются.
18 А сии суть, иже в тернии сеемии, слышащии слово:
19 и печали века сего, и лесть богатства, и о прочих похоти входящыя подавляют слово, и безплодно бывает.
20 И сии суть, иже на земли добрей сеяннии, иже слышат слово и приемлют, и плодствуют на тридесять, и на шестьдесят, и на сто.
21 И глаголаше им: еда светилник приходит, да под спудом положат его или под одром? не да ли на свещнице положен будет?
22 несть бо тайно, еже не явится, ниже бысть потаено, но да приидет в явление: