2 И бывшей субботе, начат на сонмищи учити. И мнози слышащии дивляхуся, глаголюще: откуду сему сия? и что премудрость данная ему, и силы таковы рукама его бывают?
3 не сей ли есть тектон, Сын Мариин, брат же иакову и иосии и иуде и симону? и не сестры ли его зде (суть) в нас? И блажняхуся о нем.
4 глаголаше же им Иисус, яко несть пророк без чести, токмо во отечествии своем, и в сродстве и в дому своем.
5 И не можаше ту ни единыя силы сотворити, токмо мало недужных, возложь руце, изцели.
6 И дивляшеся за неверствие их: и обхождаше веси окрест учя.
7 И призва обанадесяте, и начат их посылати два два, и даяше им власть над духи нечистыми.
8 И заповеда им, да ничесоже возмут на путь, токмо жезл един: ни пиры, ни хлеба, ни при поясе меди: