11 Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?
12 Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe gjinjtë për të pirë?
13 Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,
14 bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,
15 ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.
16 Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?
17 Atje poshtë të këqijtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.